Bøger af Carry van Bruggen

This is a reproduction of a book published before 1923. This book may have occasional imperfections such as missing or blurred pages, poor pictures, errant marks, etc. that were either part of the original artifact, or were introduced by the scanning process. We believe this work is culturally important, and despite the imperfections, have elected to bring it back into print as part of our continuing commitment to the preservation of printed works worldwide. We appreciate your understanding of the imperfections in the preservation process, and hope you enjoy this valuable book.

"Begrip begeert geen troost buiten en boven zichzelf." Het belangrijkste in het leven van Carry van Bruggen was denken: haar observaties in verband brengen met studie en literatuur, op zoek naar een denksysteem dat het leven richting kon geven, naar iets om grip te krijgen op een angstaanjagende en ingewikkelde wereld. Daarom zijn haar personages vaak in zichzelf verzonken denkers, die zich vaak aan het leven schaven. In de beknopte roman "Van een kind" keert ze nog een keer terug naar het landschap van haar jeugd, met een fictief meisje dat de wereld overpeinst in een stream of conscious die evenveel zegt over haar als over die wereld. Voor de lezers van Virginia Woolf.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Carry van Bruggen werd geboren in Zaandam, als een van de zestien kinderen in een joods-orthodox gezin. In "Vier jaargetijden" is haar jonge zelf aan het woord en geeft ons een beeld van het Joodse familieleven aan het begin van de 20ste eeuw in een klein stadje in Noord-Holland. De vertelster staat nog met één been in het kinderleven, één been in de volwassenheid. Hoe scherp ze ook observeert, die tweespalt doet haar geregeld struikelen. Misschien wel Carry van Bruggens meest intieme boek.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Nog voordat ze debuteerde als romancière, publiceerde Carry van Bruggen deze bundel met 9 naturalistische verhalen. Ze scherpt haar pen en test verschillende manieren uit om onderwerpen te behandelen die nog vaak in haar werk zullen terugkomen: de strijd tegen dwang en conventie, het conflict tussen individu en maatschappij, uitsluiting en antisemitisme. Vooral dit laatste onderwerp is belangrijk in de bundel. In het verhaal "Ballotage" worden enkele Joodse meisje opgenomen in een vriendenkring, op voorwaarde dat ze zich voortdurend laten pesten. Een prille verliefdheid stuit op antisemitische spot van andere kinderen in "Juultje". En in "Vreemde nacht" zijn kinderen in de ban van bijgeloof, stuiterend van de ene angst naar de andere.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

Zelden was een titel zo bedrieglijk! Er is niets vredigs of banaals aan het huisje aan de sloot waar Carry van Bruggen opgroeide, met haar broertjes en zusje en hun streng-orthodoxe vader. De spanningen in het gezin worden waargenomen in een experimentele stijl, een combinatie van het gedetailleerde van het Realisme en het bloemrijke, inventieve taalgebruik van de Tachtigers. Eén van Carry van Bruggen bekendste en meest herdrukte romans, ergens tussen familiedrama, psychologische roman en poëzie in.

Carry van Bruggen combineerde haar werk met het moederschap. Ze stond erop in haar eigen levensonderhoud te voorzien; na haar echtscheiding weigerde ze de alimentatie aannemen. Ze werkte onder meer als vertaalster. In haar werk komt de maatschappelijke positie van de vrouw vaak uitdrukkelijk aan bod, met name in "Uit het leven van een denkende vrouw". Maar het boek, een kruising tussen roman en non-fictie, gaat ook over de praktijk van het vertalen. Marianne Edema, de heldin, strijd voor haar geestelijke onafhankelijkheid, ook al brengt het haar in conflict met de mannen om haar heen. Ze zet de vooroordelen die haar hinderen op één lijn met slechte argumenten in een betoog, "frasenmakerij, het onsamenhangende en inconsequente gebazel". Een pleidooi voor zorgvuldig lezen en denken, maar altijd met de strijdbaarheid die Van Bruggens werk kenmerkt.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaagsch fetischisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.

De maatschappelijke ongelijkheid tussen man en vrouw is zelden zo venijnig beschreven als in "Eva", Carry van Bruggens bekendste roman. David en Eva, een tweeling, zijn allebei onderwijzer, maar terwijl Davids carrière hem snel een prettige baan en waardering brengt, moet Eva genoegen nemen met een lager loon en harder werken. Wat haar verbindt met haar broer is dat ze allebei worstelen met hun seksualiteit. David is homoseksueel en komt daardoor in de problemen. Eva heeft fantasieën over een vrouwelijke collega en een minderjarige mannelijke leerling. Ook al bedwingt en straft ze zichzelf voortdurend, conflicten met haar omgeving komen nu en dan tot ontploffing. "Eva" volgt het leven van de tweeling tot aan de dramatische dood van de een en het allereerste orgasme van de ander. Een roman die veel stof deed opwaaien in 1927 en een eeuw later nog steeds staat als een huis, dankzij de stilistische ambitie.

Bennie, een ziekelijk jongetje uit een achterbuurt, werkt zich op uit de ellende. Daarbij wordt hij tegengewerkt door zijn eigen, joodse milieu, en de antisemitische samenleving om hem heen. Carry van Bruggen zet haar geliefde thema (de strijd van het individu tegen de vooroordelen van de massa) in om het antisemitisme van Nederland aan het begin van de 20ste eeuw te beschrijven. "Het Joodje" is ook een kantelpunt in haar oeuvre: de overgang van realisme naar psychologische roman.Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.