Bøger af Luk Bouckaert

In this essay, Luk Bouckaert attempts to re-evaluate the philosophical foundations of Personalism by posing two challenging questions. The first question concerns our self-perception as a person: is it possible for Personalists, who value the unique dignity of every person, to subordinate their freedom to nature as an eco-system? Or can they approach nature itself as a personal Presence? The second question is perhaps even more challenging. The word 'hope' is invoked in many contemporary speeches and writings, but can it withstand the scientific scenarios predicting climate catastrophe?Bouckaert does not present us with a blueprint for political action, but he entices us to rethink our relationship with nature. To do so, we can draw much inspiration from Albert Schweitzer, Teilhard de Chardin, Mahatma Gandhi and Martin Buber, who Bouckaert discusses as 'pioneers of Ecopersonalism' since they formulated the ecological turn already a hundred years ago.

De meest beroemde zin die Albert Schweitzer ons naliet luidt: 'Ik ben leven dat leven wil te midden van leven dat leven wil'. Zijn levenswil was ongemeen groot en veelzijdig. Als student nam hij het besluit om zijn beloftevolle academische en muzikale loopbaan in te ruilen voor een humanitair engagement. Hij studeerde geneeskunde en vertrok in 1913 naar Afrika om in Lambarene (Gabon) een ziekenhuisdorp te stichten. Maar ook in het oerwoud bleef hij Bach spelen, bestudeerde Kant, Nietzsche en Goethe en schreef een heel oeuvre bij elkaar. Zijn studies over Jezus en Paulus zijn grensverleggend geweest. Vandaag krijgt ook zijn radicale ecologische ethiek van 'eerbied voor het leven' een profetische betekenis. Dit boek is de vrucht van een studiedag in Leuven, vijftig jaar na de dood van Schweitzer (1875-1965). Niet alleen deskundige bijdragen over zijn spirituele erfenis kwamen er aan bod maar ook getuigenissen van mensen voor wie Schweitzer een 'heldere bron' van inspiratie was en blijft.