Bøger udgivet af Indoeuropeanpublishing.com

Человек из ресторана - повесть русского писателя Ивана Шмелёва, написанная в 1911 году и принёсшая писателю известность. В 1927 году была экранизирована в СССР без ведома автора (к тому времени эмигрировавшего во Францию). Повесть Шмелёва (которую сам автор и критика его времени часто называли романом) была опубликована в 1911 году в 36-м сборнике товарищества Знание (вместе с окончанием произведения Горького Матвей Кожемякин). Повесть посвящена жене писателя Ольге Александровне. Уже в 1920-е годы это произведение было переведено на испанский, голландский, шведский, немецкий, французский языки. По мнению исследователей, в качестве прототипа ресторана, в котором работает главный герой, выступил известный московский ресторан Прага. Известны три сравнительно полные первоначальные редакции повести, а также несколько отдельных набросков и фрагментов, которые хранятся в Рукописном отделе РГБ. В первой из редакций повесть называется Записки ресторанного лакея, в двух последующих - Под музыку; название Человек из ресторана повесть получила уже в окончательном варианте (изменено название было по совету Горького). При этом в ранних редакциях более прямо и подробно рассказывалось о нелегальной подпольной работе, которую ведут сын Скороходова и его товарищи, в том числе упоминалась газета Искра, которую читают в нелегальном кружке на квартире Скороходовых. (ru.wikipedia.org)

Человек из ресторана - повесть русского писателя Ивана Шмелёва, написанная в 1911 году и принёсшая писателю известность. В 1927 году была экранизирована в СССР без ведома автора (к тому времени эмигрировавшего во Францию). Повесть Шмелёва (которую сам автор и критика его времени часто называли романом) была опубликована в 1911 году в 36-м сборнике товарищества Знание (вместе с окончанием произведения Горького Матвей Кожемякин). Повесть посвящена жене писателя Ольге Александровне. Уже в 1920-е годы это произведение было переведено на испанский, голландский, шведский, немецкий, французский языки. По мнению исследователей, в качестве прототипа ресторана, в котором работает главный герой, выступил известный московский ресторан Прага. Известны три сравнительно полные первоначальные редакции повести, а также несколько отдельных набросков и фрагментов, которые хранятся в Рукописном отделе РГБ. В первой из редакций повесть называется Записки ресторанного лакея, в двух последующих - Под музыку; название Человек из ресторана повесть получила уже в окончательном варианте (изменено название было по совету Горького). При этом в ранних редакциях более прямо и подробно рассказывалось о нелегальной подпольной работе, которую ведут сын Скороходова и его товарищи, в том числе упоминалась газета Искра, которую читают в нелегальном кружке на квартире Скороходовых. (ru.wikipedia.org)

Հովհաննես Թումանյան (1869 - 1923թթ.) մեծ բանաստեղծ, արձակագիր, գրական, ազգային և հասարակական գործիչ։ Հովհաննես Թումանյանի ստեղծագործություններում մարմնավորված են հայ ժողովրդի հավաքական իմաստնությունն ու հանճարը, նրա տենչերն ու երազանքները։Թումանյանը բազմաժանր հեղինակ է, գրել է բանաստեղծություններ, պոեմներ, քառյակներ, բալլադներ, պատմվածքներ ու հեքիաթներ, ակնարկներ, քննադատական ու հրապարակախոսական հոդվածներ։ Նրա գործերը մեծ մասամբ գրված են ռեալիստական ոճով, երբեմն կենտրոնանալով իր ժամանակների ամենօրյա կյանքի վրա։ Ծնվելով Լոռվա Դսեղ գյուղում՝ Թումանյանը երիտասարդ տարիքում տեղափոխվեց Թիֆլիս, որն ամբողջ 19-րդ դարում և 20-րդ դարի սկզբներին Ռուսական կայսրությունում հայ մշակութային կյանքի կենտրոնն էր։ Շուտով նա հայտնի դարձավ հայկական հասարակության լայն շրջանակներին շնորհիվ իր պարզ, բայց բառացիկ պոետիկ ստեղծագործությունների միջոցով։

Ալեքսանդր Շիրվանզադեն (իսկական անունը` Ալեքսանդր Մինասի Մովսիսյան, Շիրվանզադե` Շիրվանի որդի) ծնվել է 1858թ. ապրիլի 18-ին Շամախիում (Ցարական Ռուսաստան, այժմ Ադրբեջանի տարածք): Մի քանի տարի Շամախիի հայոց թեմական ու ռուսական գավառական երկդասյան դպրոցներում սովորելուց հետո թողել է ուսումը և, ընտանիքին օգնելու նպատակով, մեկնել Բաքու, իսկ 1883-ին տեղափոխվել Թիֆլիս Շիրվանզադեին իբրև գրողի հռչակեց Նամուս վեպը(1885թ. )։ Այդ երկում արվեստի բացառիկ ուժով, մեծ դրամատիզմով է պատկերված գավառաքաղաքի խավարի թագավորությունը, հնից հեռացած, նորին չհասած մի հասարակություն, որը ամուր կառչած է հնին, նահապետականին։ Նամուս՝ այս է վեպի գրեթե բոլոր հերոսների գործողությունների ու վարքագծի հիմքը։ Նամուսի համար Բարխուդարը Սուսանին խլում է Սեյրանից, Սուսանը համաձայնվում է ամուսնանալ չսիրած տղամարդու հետ, Սեյրանը զրպարտում է Սուսանին և վերջապես նամուսի համար Ռուստամը սպանում է Սուսանին։ Տառապանքներ,ողբերգություններ, արյունահեղ վախճան ։ Ո՞վ է մեղավոր, ո՛չ ոք։ Հերոսներից յուրաքունչյուրը յուրօրինակ զոհ է։ Մարդը միջավայրի ստրուկն է և գործում է միջավայրի թելադրանքով

Գուրգեն Մահարին (իսկական ազգանունը Աճեմյան) ծնվել է 1903 թվականին Վան քաղաքում,ուսուցչի ընտանիքում։ Նախնական կրթությունն ստացել է տեղի Նորաշեն և Երեմեան դպրոցներում։ Մինչև Առաջին համաշխարհային պատերազմն ու հայոց Ցեղասպանությունը ունեցել է քիչ թե շատ անհոգ մանկություն։ Սակայն պատերազմը ինչպես ամբողջ հայության այնպես էլ նրա ճակատագիրը փոխեց։ Երբ թուրքերը հարձակվեցին Վանի վրա, նրանք փրկվելով կոտորածից կռվեցին մինչև ռուսական զորքի ժամանելը, սակայն ռուսական զորքը նահանջեց և նրանց հետ նահանջեցին նաև հայերը։ Մոր և եղբոր հետ գաղթել են Արևելյան Հայաստան, սակայն ճանապարհին կորցրել է նրանց Մեծացել է Երևանի ու Դիլիջանի որբանոցներում, հետո գտել կենդանի մնացած մորը և մյուս հարազատներին։ Որբանոցում ծանոթացել է Եղիշե Չարենցի հետ և սկսվել է ստեղծագործական կյանքը։ Սովորել է ԵՊՀ֊ի պատմա֊գրական ֆակուլտետում։ Մահարու տատը մահացել էր գաղթի ճանապարհին։ Հետագայում նա սիրով ու հումորով տատի մասին պատմել է իր Մանկություն վիպակում։ Որբանոցից հետո կյանքի հետագա թափառումների մասին պատմել է Պատանեկություն վիպակում։ Նա ճանաչվեց Մանկություն և Պատանեկություն ստեղծագործություններով։ Սակայն նրա գրական գործունեությունը ընդհատվեց 1936-ին Անհիմն մեղադրանքով, ստալինյան ռեպրեսիայի արդյունքում, Մահարին ևս աքսորվել է 1953-ին նա վերադարձել է Երևան և գրել իր ամենահայտնի ստեղծագործությունները՝ Ծաղկած փշալարեր վիպակ-հուշագրությունը և Այրվող այգեստաններ վեպը Գուրգեն Մահարին մահացել է 1969 թվականին Լիտվայում

Ակսել Բակունցը (Ալեքսանդր Ստեփանի Թևոսյան) ծնվել է 1899թ. հունիսի 13-ին Գորիսում Էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում սովորելու տարիներին էլ կատարել է գրական առաջին փորձերը Իր հայրենի երկրին, նրա մարդկանց, բնությանը, հող ու ջրին անսահմանորեն նվիրված մարդն ու քաղաքացին, մեծ գրողն ու արվեստագետը դարձավ ստալինյան բռնապետության զոհը Նա գնդակահարվեց Ծիծեռնակաբերդի բարձունքում 1937թ. ամառային մի օր` վաղ արշալույսին... 1927թ. լույս է տեսել նրա Մթնաձոր ժողովածուն, որտեղ նա պատկերել է հայ գյուղաշխարհի իրական կյանքը, գյուղաշխարհ, որի զավակն էր և որտեղ ապրում էր ինքը` գրողը Մթնաձորում մի կողմից նա տեսնում է կուսական բնության անկրկնելի գեղեցկություն, մարդկային հոգու անբիծ մաքրություն, մյուս կողմից` դառնություն ու ցավ, խավար ու տգիտություն Մթնաձորը մեծ աշխարհից կտրված մի ուրույն աշխարհ է, որտեղ մարդիկ այնքան հեռու են մեծ աշխարհից և որ լույսի ոչ մի շող չեն ստանում նրանից Բիրտ ուժն ու կամայականությունն են թագավորում այնտեղ, օրենք կոչվածը զենք է տիրողների ձեռքում Բակունցն ապրում է իր հերոսների ճակատագրով, որոնց մեջ, այնուամենայնիվ, ինչ-որ լուսավոր շող կա. այդ դաժան միջավայրում նրանք ստեղծում են իրենց կախարդական հեքիաթն ու ապրում են այդ հեքիաթի գույներով Բակունցը սիրում և հասկանում էր բնության լեզուն Նրա գրեթե բոլոր ստեղծագործություններում կան գունեղ ու կենդանի բնապատկերներ, որոնք ունեն քնարական շունչ ու հուզականություն

The four books of St. Augustin On Christian Doctrine (De Doctrina Christiana, iv libri) are a summary of exegetical theology to guide the reader in the understanding and interpretation of the Sacred Scriptures, according to the analogy of faith. The first three books were written A. D. 397; the fourth was added 426.

Ալեքսանդր Շիրվանզադեն (իսկական անունը` Ալեքսանդր Մինասի Մովսիսյան, Շիրվանզադե` Շիրվանի որդի) ծնվել է 1858թ. ապրիլի 18-ին Շամախիում (Ցարական Ռուսաստան, այժմ Ադրբեջանի տարածք): Մի քանի տարի Շամախիի հայոց թեմական ու ռուսական գավառական երկդասյան դպրոցներում սովորելուց հետո թողել է ուսումը և, ընտանիքին օգնելու նպատակով, մեկնել Բաքու, իսկ 1883-ին տեղափոխվել Թիֆլիս Ա. Շիրվանզադեի ստեղծագործությունների գլուխգործոցը Քաոս վեպն է, որը լույս է տեսել 1898-ին 1896-1897 թվականներին կրկին ուսումնասիրելով Բաքվի կյանքը՝ հեղինակը գրել է. Միջավայրն արտաքուստ փայլուն էր, ներքուստ՝ այլանդակ և ծայր աստիճան վտանգավոր, գոյացել էր մի այլանդակ քաոս, ուր սերը դեպի ոսկին ջնջել ու անհետացրել էր լույսը խավարից, բարոյականն անբարոյականից զատող բոլոր գծերը Վեպում պատկերվել է արդյունաբերական քաղաքը, ազատ ձեռնարկատիրական հարաբերությունների հաստատումը, բարոյական արժեքների անկումը և ստեղծվել սոցիալ-հոգեբանական սուր բախումների տեսարաններ, ինչպես նաև քննվել մարդկային ողբերգության պատճառներն ու ակունքները

A Tangled Web is a novel by L. M. Montgomery. It is one of the few books she published that was written mainly for adults. It centers around a community consisting mainly of two families, the Penhallows and the Darks. For several generations everyone in the Penhallow family has married someone in the Dark family. ...

CONTENTS: The Indian Song of Songs-Hymn to Vishnu; Sarga the First-The Sports of Krishna; Sarga the Second-The Penitence of Krishna; Sarga the Third-Krishna troubled; Sarga the Fourth-Krishna cheered; Sarga the Fifth-The Longings of Krishna; Sarga the Sixth-Krishna made bolder; Sarga the Seventh-Krishna supposed false; Sarga the Eighth-The Rebuking of Krishna; Sarga the Ninth-The End of Krishna's Trial; Sarga the Tenth-Krishna in Paradise; Sarga the Eleventh-The Union of Radha and Krishna, Miscellaneous Oriental Poems-; The Rajpoot Wife; King Saladin; The Caliph's Draught; Hindoo Funeral Song; Song of the Serpent Charmers; Song of the Flour-Mill; Taza ba Taza; The Mussulman Paradise; Dedication of a Poem from the Sanskrit; The Rajah's Ride; Two Books From the "Iliad of India"; The Great Journey; The Entry into Heaven; The Night of Slaughter; The Morning Prayer; Proverbial Wisdom from the Shlokas of the Hitopadesa

Երվանդ Օտյան (1869-1926), արևմտահայ գրող-երգիծաբան, լրագրող, հրապարակագիր։ 1882 թ. ընդունվել է Կ. Պոլսի Պերպերյան վարժարանը։ Մեկուկես տարի հետո ուսումը շարունակել է տանը՝ հրավիրված մանկավարժների ղեկավարությամբ։ Պատանի հասակից սովորել է լեզուներ, կարդացել է ընտանեկան հարուստ գրադարանի հայերեն և ֆրանսերեն գրքերը, համակվել ընտանիքում տիրող գիտության, արվեստի, գրականության պաշտամունքով։1896 թ. օգոստոսին, երբ Կ. Պոլսում սկսվել են հայկական ջարդերը, նա գաղտնի հեռացել է այնտեղից, եղել է Աթենքում, Կահիրեում, Փարիզում, Վիեննայում, Լոնդոնում, Բոմբեյում,իսկ 1908 թ. երիտթուրքական հեղափոխությունից հետո վերադարձել ծննդավայր 1915 թ. Մեծ եղեռնի ժամանակ աքսորվել է Դեր-Զոր։ Հրաշքով փրկվելով՝ 1918 թ. կրկին եկել է Կ. Պոլիս, 1922 թ. տեղափոխվել Բուխարեստ, 1924 թ.՝ Տրիպոլի (Լիբանան), 1925 թ.՝ Կահիրե, որտեղ վախճանվել է քաղցկեղից։ Թաղված է Մարմինա գերեգմանատանը։Հայ դասական արձակի գանձարանում նոր ու ծանրակշիռ ներդրում են Օտյանի ֆելիետոնները, պամֆլետները, Հեղափոխության մակաբույծները (1898-99) շարքի պատմվածքները, Պատերազմ և ... խաղաղություն (1911) վիպակները, Պրոպագանդիստը (1901) և եռամաս Ընկեր Բ. Փանջունի (Առաքելություն մը ի Ծապլվար, 1911, Ընկեր Բ. Փանջունի ի Վասպուրական և Իմ աշխարհայացքները, 1914, Ընկեր Բ. Փանջունի տարագրության մեջ, 1923) երգիծավեպերը։ Օտյանը երգիծանքի հզոր զենքով ծաղրել ու ձաղկել է ազգային այն գործիչներին, որոնք խոսքով ձևանում են հեղափոխական, հայրենասեր, ազգային հերոս, մինչդեռ գործնականում ոտնահարում, արատավորում են ամեն մի սուրբ գաղափար։

Giovanni Verga was an Italian realist writer, best known for his depictions of life in Sicily, and especially for the "Little Novels of Sicily (Novelle Rusticane)" CONTENTSNote on Giovanni Verga His Reverence So Much For The King Don Licciu Papa The Mystery Play Malaria The Orphans Property Story of The Saint Joseph's Ass Blackbread The Gentry Liberty Across The Sea

NTRODUCTION: The Origin and Purpose of Festivals-Ideas suggested by Christmas-Pagan and Christian Elements-The Names of the Festival-Foundation of the Feast of the Nativity-Its Relation to the Epiphany-December 25 and the Natalis Invicti-The Kalends of January-Yule and Teutonic Festivals-The Church and Pagan Survivals-Two Conflicting Types of Festival-Their Interaction-Plan of the Book.

Скве́рный анекдо́т - рассказ Ф. М. Достоевского. Рассказ написан в сатирическом ключе, с элементами гротеска.Впервые опубликован в журнале Время в 1862 году. У действительного статского советника Ивана Ильича Пралинского была идея, что если он будет гуманен, то люди полюбят его, будут ему верить, а, следовательно, будут верить в государственную реформу и полюбят её. Стало быть, его личные качества приобретают важное общественное значение.Зимним вечером, засидевшись в гостях, Иван Ильич, не дождавшись экипажа, пошёл домой пешком и случайно вышел к дому Пселдонимова, одного из своих мелких служащих. Там справляли свадьбу, и генерал, полный благородных намерений, зашёл поздравить молодых.Неожиданное появление высокого начальства парализовало гостей, ситуация становилась всё более неловкой как для окружающих, так и для самого генерала. Жених от пережитого был невменяем и находился на грани помешательства. В итоге размякший от собственного благодушия Иван Ильич, выпив лишнего, быстро опустился до уровня пьяной свадебной компании. Желая показать широту своих взглядов, Пралинский наталкивается на непонимание своих мотивов, и даже отчасти на оскорбления со стороны публики, пришедшей на свадьбу.Наутро проспавшийся чиновник испытал чувство такого стыда и омерзения, что с радостью и с каким-то особым удовольствием подписал просьбу вчерашнего жениха о переводе в другой департамент. В 1966 году режиссёрами Александром Аловым и Владимиром Наумовым по этому рассказу был снят одноимённый фильм. Фильм не вышел на экраны по цензурным соображениям. Впервые был показан публике лишь в 1987 году. (ru.wikipedia.org)

Фёдор Миха́йлович Достое́вский (30 октября [11 ноября] 1821, Москва, Российская империя - 28 января [9 февраля] 1881, Санкт-Петербург, Российская империя) - русский писатель, мыслитель, философ и публицист. Член-корреспондент Петербургской академии наук с 1877 года. Классик мировой литературы, по данным ЮНЕСКО, один из самых читаемых писателей в мире. Собрание сочинений Достоевского состоит из 12 романов, четырёх новелл, 16 рассказов и множества других произведений. Ранние произведения писателя, как и повесть Записки из Мёртвого дома, способствовали возникновению жанра психологической прозы. После смерти Достоевский был признан классиком русской литературы и одним из лучших романистов мирового значения, считается первым представителем персонализма в России. Творчество русского писателя оказало воздействие на мировую литературу, в частности на творчество ряда лауреатов Нобелевской премии по литературе, философов Фридриха Ницше и Жана-Поль Сартра, а также на становление различных психологических учений и экзистенциализма, его новелла 1864 года Записки из подполья считается одним из первых произведений экзистенциалистской литературы. К наиболее значительным произведениям писателя относятся романы великого пятикнижия. Многие известные произведения Достоевского многократно экранизировались и инсценировались в театре, ставились балетные и оперные постановки. (ru.wikipedia.org)