Kahvehane - Cemal Yildiz - Bog

Kahvehane yoksa, insanlar¿n birbiriyle isti¿are, muhavere edecekleri önemli sosyalle¿me alan¿ndan biri kapanm¿¿ ve yok edilmi¿tir. Mahalle insanlar¿n¿ bir arada tutan, yak¿nlät¿ran mahallelik de haliyle ortadan kald¿r¿lm¿¿ olmaktad¿r.
Ne oldu? Kent modern oldu..! Geni¿ caddenin iki taraf¿na yap¿lm¿¿ çok katl¿ apartmanlarda kimler oturur. Tan¿yan yok! ¿htiyaçlar¿ nedir? Bilen yok. Kald¿r¿mdan yüzleri somurtkan ya da ellerindeki mobil telefona bakarak, h¿zla, yan¿ndan geçenleri tan¿madan, selams¿z geçen gençler ve insanlar kent kalabal¿¿¿n aras¿nda kayboldu...!
Onlarca y¿l al¿¿¿lm¿¿ yäam alan¿ olan kahvehane kapan¿nca kent büyüdü, modernle¿ti ama o mahallede insanl¿k, samimiyet, tan¿¿¿kl¿k, küçüldü hatta yok oldu. ¿nsan kendini yaln¿z, mahzun hissetti ve asabile¿ti. Psikiyatr ve ilaç müptelas¿ oldu.
Sonuçta gelinen nokta bu oldu.